HPV شایع ترین بیماری مقاربتی در ایالات متحده است. سالانه حدود 14 میلیون نفر به این بیماری مبتلا می شوند. با توجه به مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده (CDC)، HPV آنقدر شایع است که اکثر افراد فعال جنسی که علیه HPV واکسینه نشده اند، در مقطعی از زندگی خود به این ویروس مبتلا می شوند. اکثر آنها هرگز نمی دانند که به این ویروس مبتلا شده اند.
HPV شایع ترین بیماری جنسی یا بیماری منتقل شونده از طریق جنسی و یا STI است. در سال 2018 حدود 43 میلیون عفونت HPV وجود داشت که بسیاری از آنها در اواخر نوجوانی و اوایل 20 سالگی رخ داده بودند. انواع مختلفی از این ویروس وجود دارد. برخی از انواع می توانند باعث مشکلاتی از جمله زگیل تناسلی و سرطان شوند. اما واکسن هایی وجود دارند که می توانند از بروز این مشکلات سلامتی جلوگیری کنند.
در اکثر موارد HPV خود به خود در عرض دو سال و بدون ایجاد مشکل از بین می رود. اما زمانی که از بین نرود، می تواند باعث مشکلاتی مانند زگیل تناسلی و سرطان شود.
زگیل تناسلی معمولاً به صورت یک برآمدگی کوچک یا گروهی از برجستگی ها در ناحیه تناسلی ظاهر می شود. آنها می توانند کوچک یا بزرگ، برجسته یا مسطح یا به شکل گل کلم باشند.
بیش از 100 نوع HPV وجود دارد، از جمله سویه‌هایی که باعث ایجاد زگیل در دست‌ها، پاها، صورت و غیره می‌شوند. حدود 30 نوع HPV میتواند بر اندام‌های تناسلی، از جمله وولو، واژن، دهانه رحم، آلت تناسلی، و کیسه بیضه و همچنین راست روده و مقعد تأثیر بگذارد.
HPV یک عفونت مقاربتی (STI) است که از طریق تماس پوست به پوست منتقل می شود.
برخی از گونه های این ویروس پرخطر هستند و می توانند منجر به سرطان مانند سرطان دهانه رحم شوند. تشخیص زودهنگام و درمان معمولاً می تواند از این اتفاق جلوگیری کند.
انواع خطرناک آن مسئول بیماری های زیر هستند:
- تقریباً تمام موارد زگیل تناسلی و سرطان دهانه رحم
- 90 درصد سرطان های مقعد
- 78 درصد سرطان های واژن
- 50 درصد سرطان های آلت تناسلی
- 60 درصد سرطان های اوروفارنکس
این ویروس از طریق تماس نزدیک با پوست تناسلی پخش می شود و می تواند هم مردان و هم زنان را مبتلا کند.
HPV چگونه با سرطان دهانه رحم ارتباط دارد؟
انواع کم خطر HPV باعث ایجاد زگیل تناسلی می شوند و باعث سرطان نمی شوند. برخی از انواع پرخطر HPV می توانند باعث بیماری های جدی از جمله سرطان شوند.
در بیشتر موارد سیستم ایمنی این ویروس را از بدن پاک می کند. با این حال، مواقعی وجود دارد که بدن HPV را پاک نمی کند: معمولاً زمانی که عفونت با انواع پرخطر باشد که عفونت پایدار نامیده می شود. برخی از گونه‌های آن (اغلب انواع 16 و 18) می‌توانند باعث تغییراتی در سلول‌های دهانه رحم شوند، که به نام دیسپلازی دهانه رحم شناخته می شود و در صورت عدم درمان، دیسپلازی دهانه رحم گاهی به سرطان دهانه رحم تبدیل می شود.
سرطان دهانه رحم شایع ترین نوع سرطان ناشی از HPV است، عفونت پایدار همچنین باعث ایجاد سرطان های کمتر شایع در مردان و زنان می شود، از جمله سرطان مقعد، واژن، دهان/گلو و آلت تناسلی.
اگر زیر 30 سال دارید، بیشتر عفونت های HPV خود به خود برطرف می شوند. در سن 30 سالگی، یافتن HPV در طی آزمایش پاپ اسمیر (آزمایشی که سرطان دهانه رحم را غربال می کند) می تواند توالی طبیعی انجام آزمایش پاپ اسمیر را تغییر دهد و نیاز به آزمایش های مکرر را برای فرد رقم بزند.
انجام پاپ اسمیر منظم برای غربالگری سرطان دهانه رحم بسیار مهم است. اما مهم است که به خاطر داشته باشید که فقط ابتلا به HPV یا دیسپلازی دهانه رحم به این معنی نیست که به سرطان مبتلا خواهید شد.
نحوه انتقال
داشتن رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی با فردی که این ویروس را دارد، احتمال به HPV را به همراه دارد. این ویروس بیشتر در طول رابطه جنسی مقعدی یا واژینال منتشر می شود. همچنین از طریق تماس نزدیک پوست به پوست در طول رابطه جنسی منتشر می شود. یک فرد مبتلا به HPV می تواند عفونت را به فردی منتقل کند حتی اگر هیچ علامتی نداشته باشد.
آیا همه زگیل ها HPV هستند؟
بله و این می تواند کمی گیج کننده باشد – به خصوص زمانی که سعی می کنید تفاوت بین HPV که باعث زگیل روی انگشت یا اندام تناسلی می شود و HPV که ممکن است منجر به سرطان دهانه رحم شود را درک کنید.
سویه های HPV که باعث زگیل می شوند، از جمله زگیل تناسلی، آزاردهنده هستند. به هر حال، هیچ کس زگیل نمی خواهد. با این حال، بیشتر انواع از HPV بی ضرر هستند. HPV نوع 6 و 11 اغلب باعث ایجاد زگیل تناسلی می شوند. سایر انواع HPV باعث بروز زگیل یا حتی میخچه پا می شوند. همه زگیل ها توسط HPV ایجاد می شوند، اما همه اشکال HPV باعث ایجاد زگیل نمی شوند. آن نوع از ویروس HPV که می تواند به سرطان تبدیل شود، زگیل ایجاد نمی کند.
این ویروس چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟
رابطه جنسی یا تماس نزدیک پوست به پوست با شریک جنسی مبتلا به ویروس HPV می تواند فرد را در معرض خطر ابتلا به این ویروس قرار دهد. به عبارت دیگر، هر فردی که به این ویروس مبتلا باشد، میتواند آن را در حین مقاربت، رابطه جنسی دهانی، مقعدی یا سایر تماس‌های نزدیک با دستگاه تناسلی به شریک جنسی خود منتقل کند.
HPV در زنان
به طور کلی، HPV بیشترین خطر را برای زنان ایجاد می کند، زیرا HPV پرخطر در صورت عدم درمان میتواند به سرطان دهانه رحم تبدیل شود. پاپ اسمیر و تست HPV می تواند تغییرات سلولی پیش سرطانی را خیلی زود تشخیص دهد تا از سرطان دهانه رحم جلوگیری کند. انواع بی ضرر HPV همچنین می تواند باعث ایجاد زگیل تناسلی در زنان شود.
HPV در مردان
HPV خطرات کمتری برای مردان دارد. بیشتر عفونت ها خود به خود برطرف می شوند. HPV می تواند منجر به سرطان آلت تناسلی، مقعد، سر و گردن شود، اما این سرطان ها نادر هستند.
در افراد HIV مثبت، سیستم ایمنی بدن ممکن است در مبارزه با عفونت‌های HPV ضعیف تر باشد و برای مبارزه با عفونت تحت فشار قرار بگیرد.
علائم
HPV که بر اندام تناسلی تأثیر می گذارد و معمولاً علائمی ایجاد نمی کند. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، شایع ترین علامت ویروس زگیل در ناحیه تناسلی است. زگیل تناسلی توده های خشن و شبیه گل کلم هستند که روی پوست رشد می کنند. ممکن است هفته ها، ماه ها یا حتی سال ها پس از آلوده شدن به HPV ظاهر شوند. زگیل تناسلی مسری (مانند همه اشکال HPV)، اما بی ضرر هستند.
اشکال پرخطر HPV اغلب تا زمانی که به سرطان پیشرفت نکنند، علائمی ایجاد نمی کنند. سرطان دهانه رحم شایع ترین نوع سرطان مرتبط با این ویروس است. انواع دیگر سرطان بسیار نادرتر هستند.
تشخیص
پزشک معمولاً فقط با معاینه ظاهری می تواند زگیل تناسلی را تشخیص دهد. همان طور که پیش تر توضیح داده شد، اشکال پرخطر HPV علائمی ایجاد نمی کنند، به این معنی که احتمالاً از طریق آزمایش پاپ اسمیر همراه با آزمایش HPV این بیماری تشخیص خواهد داده شد.
پاپ اسمیر (3): آزمایش پاپ اسمیر سرطان دهانه رحم و سلول های پیش سرطانی را که در صورت عدم درمان ممکن است تبدیل به سرطان شوند (دیسپلازی دهانه رحم) را غربالگری می کند. سرطان دهانه رحم تقریباً همیشه توسط انواع HPV پرخطر ایجاد می شود.
تست HPV: تست‌های HPV می‌توانند سویه‌های پرخطر ویروس را شناسایی کنند که در صورت عدم درمان ممکن است منجر به سرطان دهانه رحم شوند. هیچ آزمایش تایید شده ای برای شناسایی HPV بر روی، واژن، آلت تناسلی، کیسه بیضه، رکتوم یا مقعد وجود ندارد. سرطان های مرتبط با HPV در این قسمت های بدن شیوع بسیار کمتری نسبت به سرطان دهانه رحم دارند.
روش‌های دیگری که می‌توانند سلول‌های غیرطبیعی را که احتمالاً توسط عفونت HPV ایجاد می‌شوند، شناسایی کنند عبارتند از:
کولپوسکوپی: اگر آزمایش پاپ اسمیر سلول های غیرطبیعی را نشان دهد یا اگر آزمایش مثبت باشد، ممکن است کولپوسکوپی را تجویز شود. در طی این روش، یک ابزار به نام کولپوسکوپ، دهانه رحم را بزرگ‌نمایی می‌کند و سلول‌های غیرطبیعی را در معرض دید قرار می‌دهد. پزشک ممکن است در حین انجام کولپوسکوپی سلول ها را برداشته (بیوپسی) و آنها را در آزمایشگاه از نظر علائم پیش سرطانی یا سرطان آزمایش کند.
آیا با واکسن می توان از ابتلا به این عفونت پیشگیری کرد؟
گارداسیل اولین واکسنی است که در برابر دو نوع پرخطر (نوع 16 و 18) که باعث 70 درصد سرطان های دهانه رحم در زنان و 77 درصد از کل سرطان های مرتبط با در مردان و زنان می شود، محافظت ایجاد می کند.
واکسن HPV که امروزه بیشتر در نقاط دنیا استفاده می شود 9Gardasil است. این واکسن در برابر هفت نوع پرخطر HPV (نوع 16، 18، 31، 33، 45، 52 و 58) که باعث 90 درصد سرطان های دهانه رحم در زنان می شود، محافظت ایجاد می کند. و همچنین محافظت در برابر حدود 90 درصد سایر سرطان های مرتبط در مردان و زنان را نیز پوشش می دهد. گارداسیل 9 همچنین در برابر دو نوع غیر سرطانی (6 و 11) که 90 درصد زگیل های تناسلی را ایجاد می کنند، محافظت ایجاد می کند.
توصیه می شود همه پسران و دختران 12 تا 13 ساله واکسن HPV را تزریق کنند. این واکسن در صورتی موثرتر است که قبل از قرار گرفتن در معرض ، یعنی قبل از شروع فعالیت جنسی، تزریق شود. این واکسن برای همه افراد از سنین 9 تا 44 سال تأیید شده است.
9Gardasil در تزریق در بازو می شود. کسانی که اولین دوز را قبل از سن 15 سالگی دریافت می کنند، فقط به دو نوبت نیاز دارند، که دوز دوم تقریباً شش ماه پس از اولین دوز تجویز می شود. برای کسانی که اولین دوز را بعد از سن 15 سالگی دریافت می کنند، واکسن با سه دوز بهترین کارآیی دارد، دوز دوم دو ماه بعد از اول و دوز سوم چهار ماه بعد از دوم (در 0، 2 و 6 ماهگی) تلقیح می شود.
غربالگری منظم یکی از بهترین روش های پیشگیری محسوب می شود. تشخیص زودهنگام و سلول های غیرطبیعی از سرطان دهانه رحم جلوگیری می کند. توصیه میشود آزمایش پاپ اسمیر را از سن 21 سالگی یا سن شروع فعالیت جنسی انجام شود. بسته به نتایج ، ممکن است هر یک تا سه سال یا بیشتر پاپ اسمیر تکرار شود. در سنین بین 30 تا 65 سالگی، ممکن است فقط به آزمایش پاپ اسمیر روتین، یا فقط آزمایش های معمول HPV یا ترکیبی از هر دو نیاز باشد. برای سنین بیش از 65 سال نیز ، ممکن است نیاز به غربالگری ادامه داشته باشد.
داشتن رابطه جنسی ایمن نیز جهت پیشگیری از این ویروس موثر است. داشتن شریک جنسی سالم و استفاده از کاندوم برای پیشگیری توصیه می شود.
درمان چگونه انجام می شود؟
درمان ها نمی توانند بدن را از شر ویروس خلاص کنند. آنها می توانند زگیل های قابل مشاهده در اندام تناسلی و سلول های غیر طبیعی دهانه رحم را از بین ببرند. درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
کرایوسرجری: انجماد زگیل یا از بین بردن سلول های غیر طبیعی با نیتروژن مایع.
الکتروسرجری لوپ (LEEP): با استفاده از یک حلقه سیمی مخصوص زگیل یا سلول‌های غیرطبیعی روی دهانه رحم برداشته می شود.
الکتروکوتر: سوزاندن زگیل با جریان الکتریکی.
لیزر درمانی: استفاده از نور شدید برای از بین بردن زگیل یا هر سلول غیر طبیعی.
بیوپسی مخروطی (کونیزاسیون): برداشتن یک قطعه مخروطی شکل از بافت دهانه رحم که حاوی سلول های غیر طبیعی است.
تجویز دارو: استفاده مستقیم از برخی کرم ها روی زگیل‌ها برای از بین بردن آنها میتواند موثر باشد. این کرم ها ممکن است شامل ایمیکیمود و پودوفیلوکس باشند.
تری کلرواستیک اسید (TCA): نوعی ماده شیمیایی که زگیل را می سوزاند.
1 دیدگاه