Anti Cardiolipin (IgG)

چه زمانی انجام تست  Anti-Cardiolipin (IgG) Test توصیه می شود؟

□ داشتن علائمی از یک دوره ترومبوتیک: درد و تورم در اندام‌ ها، سکته حاد، تنگی نفس، سردرد، سرفه، وجود خون در خلط.

□ سابقه ایجاد لخته‌ های خونی غیرطبیعی (ترومبوز): داشتن سابقه ایجاد لخته ‌های خونی در رگ‌ های عمقی (ترومبوز ورید عمقی یا DVT) یا لخته ‌های شریانی (سکته مغزی یا حمله قلبی) بدون دلیل مشخص.

□ سقط‌ های مکرر یا عوارض ناشی از بارداری: زنان با سابقه سقط ‌های مکرر (به ویژه پس از هفته ۱۰ بارداری) یا عوارض ناشی از بارداری مانند: پره ‌اکلامپسی شدید، زایمان زودرس، نارسایی جفت.

□ تشخیص سندرم آنتی ‌فسفولیپید (APS): در صورت وجود علائم بالینی مشکوک به سندرم آنتی ‌فسفولیپید (APS) این آزمایش به همراه سایر تست‌ های مکمل (Lupus Anticoagulant و Anti-β2 Glycoprotein I) انجام می گیرد.

□ نتایج غیر طبیعی در تست ‌های انعقادی: غیر طبیعی بودن نتایج در آزمایش ‌های انعقادی (زمان پروترومبین یا PT و زمان ترومبوپلاستین جزئی یا PTT).

□ بیماری ‌های خودایمنی: در بیماران مبتلا به بیماری‌ های خود ایمنی مانند: لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) یا سایر اختلالات خودایمنی.

□ علائم نورولوژیک غیرمعمول: در مواردی مانند: سردرد های میگرنی شدید، تشنج و یا دیگر علائم نورولوژیک مرتبط با APS.

□ ارزیابی قبل از جراحی یا بارداری: ارزیابی خطر ترومبوز قبل از جراحی‌ های بزرگ یا در برنامه ‌ریزی برای بارداری.

آمادگی قبل از آزمایش:

نیازی به ناشتایی و آمادگی خاصی نمی باشد. در مورد داروهای مصرفی باید با پزشک مشورت کرد یا به کارشناس آزمایشگاه اطلاع داد.

روش انجام آزمایش:

□ الایزا (Enzyme-Linked Immunosorbent Assay).

دامنه مرجع:

□ منفی (Negative): کمتر از ۱۰ GPL واحد :(GPL Units) نشان ‌دهنده عدم وجود آنتی ‌بادی ‌های قابل تشخیص Anti- Cardiolipin (IgG)  می باشد.

□ مثبت ضعیف  :(Weak Positive) 4۰-10 GPL واحد :(GPL Units) این سطح می تواند نشان‌ دهنده وجود آنتی ‌بادی ‌ها باشد، اما معمولاً این نتیجه به تنهایی برای تشخیص سندرم آنتی‌فسفولیپید (APS) کافی نیست. نیاز به انجام تست های مکمل و تکرار آزمایش پس از ۱۲ هفته می باشد.

□ مثبت (Positive): بیشتر از ۴۰ GPL واحد (GPL Units) : می تواند نشان ‌دهنده وجود آنتی ‌بادی ‌های Anti-Cardiolipin (IgG) به میزان قابل توجه در نمونه بوده و با سندرم آنتی ‌فسفولیپید (APS) یا سایر بیماری‌ های خودایمنی در ارتباط باشد.

عوامل افزایش دهنده سطح Anti-Cardiolipin (IgG) کدام هستند؟

سندرم آنتی ‌فسفولیپید (APS).

عفونت ‌ها مانند: عفونت‌ های ویروسی (HIV، هپاتیت C) یا باکتریایی (سیفلیس).

بیماری‌ های خودایمنی: لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)، آرتریت روماتوئید و سایر اختلالات خودایمنی.

مصرف برخی داروها مانند: فنوتیازین ‌ها، پروکائین آمید، هیدرالازین.

برخی بیماری ‌ها مانند: سرطان‌ ها (به ویژه لنفوم)، بیماری ‌های التهابی.

عوامل کاهش دهنده سطح Anti-Cardiolipin (IgG) کدام هستند؟

□ درمان ‌های ایمونوساپرسیو: داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی (کورتیکواستروئید ها، سیکلوفسفامید).

□  درمان های ضد انعقاد: استفاده از داروهای ضد انعقاد ( وارفارین یا هپارین).

□  بهبود یافتن عفونت‌ ها.

□ عدم وجود بیماری‌ های خودایمنی.

عوامل ایجاد کننده اختلال در آزمایش Anti-Cardiolipin (IgG) چه هستند؟

عوامل افزایش دهنده کاذب سطح Anti-Cardiolipin (IgG):

□ عفونت ‌ها: عفونت ‌های ویروسی (HIV، هپاتیت C) یا باکتریایی (سیفلیس).

□ بیماری‌ های خودایمنی: لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)، آرتریت روماتوئید و سایر اختلالات خودایمنی.

□ سرطان‌ ها: به خصوص لنفوم.

□ بیماری های مزمن: بیماری التهابی روده (IBD) .

□ برخی داروها: پنی سیلین، فنی توئین، کلرپرومازین، هیدرالازین، پروکائین آمید، کینیدین.

□ بارداری.

□ سن.

عوامل کاهش دهنده کاذب سطح Anti-Cardiolipin (IgG):

□ داروها: داروهای ضد انعقاد (هپارین، وارفارین)، کورتیکواستروئید ها یا سیکلوفسفامید، داروهای روانپزشکی (فنوتیازین‌ ها)، داروهای ضد مالاریا (هیدروکسی کلروکین).

* نکته: ممکن است گاهی اوقات آزمایش کاردیولیپین برای کمک به تعیین علت مثبت بودن تست VDRL/RPR برای سیفلیس توصیه شود.

نام آزمایش: Anti Cardiolipin (IgG)

نام بخش: ایمونولوژی

نمونه مورد نیاز: خون وریدی (سرم)

آزمایش های مکمل: Lupus Anticoagulant , Anti-β2 Glycoprotein I

نام دیگر: ACA