نسبت آلبومین به گلوبولین

نام آزمایش: A/G Ratio (نسبت آلبومین به گلوبولین)
نام اختصاری: A/G Ratio
نام‌های دیگر: Serum Protein, Total Protein, Albumin to Globulin Ratio
بخش آزمایشگاه: بیوشیمی
نوع نمونه: خون وریدی
آزمایش‌های مکمل: پانل کبد، آزمایش خون CMP (پانل متابولیک جامع)، آزمایش آلبومین سرم

آزمایش A/G Ratio (پروتئین کل) میزان پروتئین موجود در خون را اندازه‌گیری می‌کند. پروتئین‌ها برای سلامت و رشد سلول‌ها و بافت‌ها در بدن ضروری هستند. آزمایش نسبت آلبومین به گلوبولین (A/G) معمولاً به‌عنوان بخشی از آزمایش پروتئین کل انجام می‌شود. این آزمایش یکی از شاخص‌های مهم در ارزیابی سلامت کلی بدن، عملکرد کبد و کلیه‌ها و تشخیص بیماری‌های مرتبط با التهاب یا سوءتغذیه است. نسبت A/G از تقسیم سطح آلبومین بر گلوبولین در خون محاسبه می‌شود و تغییرات آن می‌تواند نشان‌دهنده اختلالات زمینه‌ای باشد.

آلبومین:

آلبومین پروتئینی است که توسط کبد تولید شده و حدود ۶۰٪ از کل پروتئین‌های خون را تشکیل می‌دهد. این پروتئین به جلوگیری از نشت مایعات از رگ‌های خونی، انتقال هورمون‌ها، ویتامین‌ها و داروها در بدن کمک می‌کند.

گلوبولین:

گلوبولین‌ها شامل گروهی از پروتئین‌ها از جمله ایمونوگلوبولین‌ها (آنتی‌بادی‌ها)، فیبرینوژن و پروتئین‌های انتقال‌دهنده هستند. وظایف اصلی گلوبولین‌ها شامل مقابله با عفونت‌ها، کمک به انعقاد خون و انتقال مواد مغذی در بدن است.

زمان انجام آزمایش A/G Ratio

آزمایش A/G Ratio برای بررسی موارد زیر توصیه می‌شود:

• علائم شامل سرگیجه، حالت تهوع، کاهش وزن بی‌دلیل، کاهش اشتها، زردی پوست و چشم، درد شکم به علت تجمع مایعات، و تجمع مایعات در مچ پا یا ساق پا.

• تشخیص بیماری‌های کبدی و کلیوی: کاهش آلبومین و افزایش گلوبولین در سیروز یا نفروتیک سندرم.

• ارزیابی وضعیت تغذیه: کاهش سطح آلبومین نشان‌دهنده سوءتغذیه یا بیماری‌های گوارشی است.

• بررسی التهابات و عفونت‌ها در بدن: در عفونت‌های مزمن، افزایش گلوبولین مشاهده می‌شود.

آمادگی قبل از آزمایش:

ناشتایی به مدت 12-8 ساعت قبل از انجام آزمایش توصیه می‌شود. همچنین لازم است در صورت مصرف دارو، با پزشک یا کارشناس آزمایشگاه مشورت شود.

روش انجام آزمایش:

• روش بیورِت (Biuret): اندازه‌گیری پروتئین کل با استفاده از رنگ‌سنجی (اسپکتروفتومتر).

• روش بروموکروزول سبز (BCG): اندازه‌گیری آلبومین با رنگ‌سنجی (اسپکتروفتومتر).

• محاسبه گلوبولین: با کم کردن غلظت آلبومین از پروتئین کل.

• محاسبه A/G Ratio: با تقسیم میزان آلبومین بر گلوبولین.

دامنه مرجع:

• پروتئین کل: 8-6 گرم در دسی‌لیتر.

• آلبومین: 5-5/3 گرم در دسی‌لیتر.

• گلوبولین: 5/3-2 گرم در دسی‌لیتر.

• A/G Ratio: 5/2-1/1.

تغییرات در A/G Ratio:

• کاهش A/G Ratio (کمتر از 1.1): می‌تواند نشان‌دهنده بیماری‌های کبدی (سیروز) یا اختلالات کلیوی باشد.

• افزایش A/G Ratio (بیشتر از 5/2): می‌تواند نشان‌دهنده التهاب مزمن یا عفونت‌هایی مانند هپاتیت ویروسی، لنفوم و ایدز باشد.

عوامل افزایش‌دهنده A/G Ratio:

• کم آبی شدید (دهیدراتاسیون): افزایش آلبومین به دلیل کاهش حجم پلاسما.

• سوءتغذیه یا اختلال در جذب مواد: کاهش تولید گلوبولین.

• نقص ایمنی مادرزادی: کمبود آنتی‌بادی‌ها.

• بارداری: افزایش طبیعی آلبومین و گلوبولین.

عوامل کاهش‌دهنده A/G Ratio:

• بیماری‌های کبدی: کاهش تولید آلبومین به علت سیروز کبدی یا هپاتیت.

• بیماری‌های کلیوی: دفع آلبومین از ادرار به علت نفروتیک سندرم.

• التهابات مزمن و عفونت‌ها: افزایش سطح گلوبولین به علت HIV، سل یا هپاتیت.

• بیماری‌های خودایمنی: مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید.

• سرطان‌ها: مانند میلوم مولتیپل یا لوسمی.

عوامل ایجادکننده تداخل در آزمایش A/G Ratio:

• افزایش کاذب A/G Ratio: افزایش غلظت خون (دهیدراتاسیون)، سوءتغذیه، عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی، داروهای افزایش‌دهنده آلبومین.

• کاهش کاذب A/G Ratio: اُورهمی، داروهای کاهش‌دهنده آلبومین، بیماری‌های خاص مانند میلوم مولتیپل، داروهای افزایش‌دهنده گلوبولین.