آزمایش Anti Soluble Liver Antigen (SLA)

(آنتی بادی ضد آنتی ژن‌های محلول کبدی)

نام اختصاری: Anti-SLA

نام بخش: Immunoassays – HIV & Hepatitis Panel

نمونه مورد نیاز: خون وریدی

آزمایش‌های تکمیلی: ALT/AST، ANA، SMA، LKM-1

توضیحات کلی آزمایش

آنتی‌ بادی‌ های ضد SLA (Soluble Liver Antigen) یا LP (Liver Pancreas) یکی از نشانگرهای سرولوژیک مرتبط با بیماری‌ های خودایمنی کبد، به ویژه هپاتیت خودایمنی (AIH) هستند.
این آنتی‌ بادی‌ها به عنوان یکی از معیارهای تشخیصی در هپاتیت خودایمنی استفاده می‌شوند و اغلب با اشکال شدیدتر بیماری در ارتباط می‌باشند.
هدف اصلی آنتی‌ بادی‌های SLA، پروتئین‌هایی در سلول‌های کبدی است که در فرآیندهایی مانند سنتز پروتئین نقش دارند. مولکول اصلی شناسایی‌ شده،
UGA suppressor tRNA-associated protein است که در تنظیم ترجمه پروتئین‌ها نقش دارد.

چه زمانی انجام آزمایش Anti-SLA توصیه می‌شود؟

  • افتراق هپاتیت خودایمنی از سایر بیماری‌های کبدی مانند هپاتیت ویروسی، PBC یا PSC.
  • تشخیص AIH در مواردی که سایر آنتی‌ بادی‌ها (ANA، SMA، LKM-1) منفی هستند.
  • پیگیری بیماران تحت درمان برای بررسی عود بیماری.
  • بررسی اثربخشی درمان و بهبود بافت کبدی.
  • پیش‌بینی شدت و پیش‌آگهی بیماری.
  • مدیریت درمان و ارزیابی پاسخ دارویی بیماران.

آمادگی قبل از آزمایش

نیازی به ناشتایی نمی‌باشد. در صورت مصرف دارو، با پزشک مشورت کرده یا به کارشناس آزمایشگاه اطلاع دهید.

روش انجام آزمایش

  • الایزا (ELISA)
  • ایمونوبلات (Immunoblot)
  • رادیوایمونواسی (RIA)

دامنه مرجع

  • نتیجه منفی: کمتر از ۲۰ واحد (IU/mL)
  • نتیجه مثبت: ۲۰ واحد یا بیشتر (IU/mL)

عوامل مؤثر بر سطح Anti-SLA

🔺 افزایش سطح

  • بیماری‌های کبدی خودایمنی (AIH، PBC، PSC)
  • عوامل ژنتیکی (HLA-DR3، HLA-DR4)
  • عفونت‌های ویروسی (هپاتیت A، B، C، EBV)
  • مصرف داروهای خاص (اینترفرون، مینوسایکلین)
  • عود بیماری یا عدم پایبندی به درمان
  • تغییرات هورمونی در بارداری

🔻 کاهش سطح

  • درمان با داروهای کورتیکواستروئیدی یا ایمونوساپرسیو
  • پیشرفت بیماری به نارسایی کبدی یا سیروز
  • قطع داروهای محرک خودایمنی و درمان عفونت‌ها

عوامل ایجادکننده نتایج کاذب

نتایج مثبت کاذب

  • واکنش متقاطع در بیماری‌های کبدی یا خودایمنی
  • عفونت‌های ویروسی (HBV، HCV، EBV، CMV)
  • داروهای محرک پاسخ خودایمنی (اینترفرون، آنتی‌بیوتیک‌ها)
  • سموم کبدی مانند الکل و آفلاتوکسین
  • اختلالات آزمایشگاهی یا آلودگی نمونه

نتایج منفی کاذب

  • مراحل اولیه بیماری
  • مصرف داروهای سرکوب‌کننده ایمنی (کورتون، آزاتیوپرین)
  • اثر پروزون (غلظت بالای آنتی‌بادی)
  • سیروز پیشرفته یا نمونه‌گیری نادرست