نام آزمایش: Anti Beta 2 Glycoprotein(IgG)

نام فارسی: آنتی بادی ضد بتا 2 گلیکو پروتئین از کلاس  (IgG)

نام اختصاری:

نام بخش: Immunoassays-Autoimmune Diseases

نمونه مورد نیاز: خون وریدی

آنتی بادی ضد بتا ۲ گلیکوپروتئین ۱ از کلاس IgG (Anti-Beta 2 Glycoprotein 1 IgG) یکی از انواع اتوآنتی بادی های مرتبط با سندرم آنتی فسفولیپید (APS) می باشد. این آنتی بادی به پروتئین β2-glycoprotein 1 متصل شده و نقش تنظیم کننده در فرآیند انعقاد خون دارد. این آنتی بادی، به پروتئین β2-GP1 که به فسفولیپیدهای غشای سلولی (پلاکت ها و سلول های اندوتلیال) متصل می شود، پیوند می خورد.

این اتصال غیرطبیعی، منجر به فعال سازی سیستم انعقادی و افزایش خطر تشکیل لخته های خونی (ترومبوز) در رگ های وریدی یا شریانی می شود. وجود سطح بالای این آنتی بادی در خون، همراه با علائم بالینی مانند ترومبوز مکرر، سقط جنین در سه ماهه دوم یا سوم بارداری و یا کاهش پلاکت (ترومبوسیتوپنی)، نشان دهنده تشخیص احتمالی APS است.

حدود 32% از افراد با نتیجه مثبت این آنتی بادی، ممکن است به APS مبتلا باشند. تفاوت کلاس های IgG و IgM در این می باشد که، IgG شایع ترین کلاس آنتی بادی در APS بوده و با عوارض شدیدتری مانند ترومبوز و سقط جنین در ارتباط می باشد. حضور پایدار آن در دو آزمایش با فاصله ۱۲ هفته برای تشخیص APS ضروری است. همچنین، IgM، اغلب در عفونت های موقت یا واکنش های التهابی غیراختصاصی دیده میشود و اهمیت بالینی کمتری دارد.

چه زمانی انجام آزمایش IgG-aB2GPI توصیه می شود؟

□ تشخیص APS.

□ تشخیص برخی اختلالات خودایمنی مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE).

□ پیگیری بیماری و بررسی چگونگی پاسخ به درمان در بیماران مبتلا به APS.

□ کمک به تشخیص علت عوارض بارداری (خطر پره اکلامپسی و محدودیت رشد جنین).

آمادگی قبل از آزمایش:

نیازی به ناشتایی نمی باشد. لازم است، در صورت مصرف دارو با پزشک مشورت کرده و یا به کارشناس آزمایشگاه اطلاع داده شود.

روش انجام آزمایش:

□ الایزا (ELISA).

□ کمی لومینسانس (CLIA).

□ ایمونوفلورسانس (IFA).

دامنه مرجع:

□ نتیجه منفی: <10 U/ml. نشان دهنده عدم وجود سطح قابل تشخیص آنتی بادی ضد β2-GP1 در خون می باشد.

□ نتیجه حدواسط: 9/14-10 U/ml. نیاز به تکرار آزمایش بعد از12-6 هفته می باشد. این نتیجه به تنهایی برای تشخیص کافی نیست و باید سایر آزمایش های تکمیلی انجام شوند.

□ نتیجه مثبت: ≥150 U/ml.

□ نتیجه مثبت قوی: (≥40 U/ml): نشان دهنده احتمال بالای  APSمی باشد، به خصوص اگر در دو آزمایش با فاصله ۱۲ هفته تأیید شود.

عوامل افزایش دهنده سطح IgG-aB2GPI کدامند؟

□ بیماری های خودایمنی: سندرم آنتی فسفولیپید (APS)، لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)، واسکولیت ها (پورپورای هنوخ-شونلین (HSP).

□ عفونت ها: عفونت های ویروسی (کووید-۱۹)، عفونت های باکتریایی، عفونت های انگلی.

□ پلی مورفیسم های ژنی: جهش در ژن های مرتبط با ساختار β2GPI.

□ ایسکمی یا آسیب عروقی: در شرایطی مانند سکته قلبی یا مغزی.

□ تغییر ساختاری  β2GPI در شرایط التهابی.

عوامل کاهش دهنده سطح IgG-aB2GPI کدامند؟

□ درمان های دارویی: ضد انعقادها (وارفارین)، سرکوب کننده های سیستم ایمنی بدن (هیدروکسی کلروکین)، مصرف مکمل های ویتامین D.

□ رفع عفونت ها: درمان عفونت های موقت (کووید-۱۹، هپاتیت).

□ کنترل بیماری های زمینه ای: درمان بیماری های خودایمنی SLE) (APS ,.

عوامل ایجاد کننده تداخل در آزمایش IgG-aB2GPI چه هستند؟

1) عوامل ایجاد کننده نتایج مثبت کاذب:

عفونت های موقت: عفونت های ویروسی (کووید-۱۹، HIV، هپاتیت)، عفونت های باکتریایی (سیفلیس، بورلیوز).

بیماری های خودایمنی غیرمرتبط: لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) بدون وجود APS، آرتریت روماتوئید، سندرم شوگرن.

داروها: پروکائین آمید، هیدرالازین، فنوتیازین ها، برخی آنتیبیوتیک ها (سفالوسپورین ها)، واکسن ها (واکسن های حاوی ادجوانت مانند واکسن هپاتیت B).

نمونه همولیز شده (تخریب گلبول های قرمز).

لیپمیک بودن نمونه (وجود چربی زیاد در خون).

نمونه ایکتریک (زردی ناشی از بیلی روبین بالا).

2) عوامل ایجاد کننده نتایج منفی کاذب:

□ فاز اولیه بیماری: مراحل ابتدایی APS، که سطح آنتی بادی ممکن است هنوز به حد تشخیصی نرسیده باشد.

□ مصرف داروهای سرکوبکننده ایمنی: کورتیکواستروئیدها (مانند پردنیزولون)، هیدروکسی کلروکین یا مایکوفنولات موفتیل.

□ جهش در ساختار پروتئین β2-Glycoprotein 1.

آزمایشگاه گوهردشت آماده پذیرش آنلاین  و نمونه گیری در منزل شما عزیزان میباشد